Jelito grube – rak, biegunki, nietolerancje pokarmowe

listopad 17, 2025

Historia, która przypomina, że zdrowienie zaczyna się tam, gdzie człowiek wreszcie zostaje usłyszany

Są takie opowieści, przy których człowiek odruchowo zwalnia. Opowieści, w których splata się choroba, żal, utrata i cicha potrzeba czułości.

Poznałam kobietę, która przeszła przez raka jelita grubego, operację z usunięciem 20 cm jelita, stomię, zapalenia, anemię, ból brzucha, biegunki i ciągłą wrażliwość na gluten i laktozę. Jej jelita latami reagowały lękiem, stresem i przemilczanymi emocjami. Każdy dzień zaczynał się od kilku wizyt w toalecie, a każdy posiłek był ryzykiem.

A jednak najcięższe było to, czego nie widać na badaniach. Życie w cieniu krytycznej teściowej. Poczucie bycia pomijaną. Brak czułości, której nigdy nie dostała od mamy. A potem nagła śmierć męża – jedynego człowieka, przy którym czuła się bezpieczna, kochana, ważna. Dom zrobił się pusty. Serce – ściśnięte. A ciało zaczęło mówić za nią.

Nie chciała obciążać dzieci. Nie mówiła o swoich lękach. Nie przyznawała się do bólu i choroby. Tłumiła wszystko tak długo, aż organizm zaczął reagować biegunkami, stanami zapalnymi, wyczerpaniem i lękiem.

Remedium, które dotarło do jej wnętrza.

W jej historii, delikatności i sposobie przeżywania świata był jeden szczególnie wyraźny obraz. Dlatego został podana Pulsatilla – środek dla osób miękkich, serdecznych, wrażliwych, które łatwo płaczą, a jednocześnie robią wszystko, by nikogo nie martwić. Dla tych, które tłumią smutek w sobie, źle znoszą krytykę i potrzebują czułości bardziej, niż potrafią o nią poprosić. Pasowały do niej niemal wszystkie charakterystyczne cechy tego remedium:

– łagodność, delikatność, wrażliwość

– tłumiony smutek i poczucie bycia odsuniętą

– małe pragnienie

– gorsze samopoczucie po jedzeniu

– wzdęcia i zmienne, luźne stolce

– biegunki po laktozie i glutenie

– lepsze samopoczucie na świeżym powietrzu i w ruchu

– potrzeba bliskości i przytulenia

– lęk przed tym, że „zawraca komuś głowę”

– drażliwość na zaduch i ciężkie powietrze

– wrażliwe serce, wrażliwa dusza

To był obraz książkowy. Pulsatilla trafiła dokładnie tam, gdzie trzeba. Poprawa przyszła zaskakująco szybko i bardzo głęboko. 80% poprawy wypróżnień, koniec wielokrotnych wizyt w toalecie rano, stolec bardziej gęsty, stabilny, zniknęły bulgotania podczas ruchu, sen stał się spokojny, bez wybudzeń, wróciła energia i chęć do działania, ustąpiły suche usta, poprawił się słuch w lewym uchu, plamy pigmentacyjne na dłoniach i twarzy rozjaśniały, smaki i zapachy stały się wyraźniejsze, pojawiła się lekkość, której nie czuła od lat.

Ale największa zmiana wydarzyła się w jej sercu. Zaczęła rozmawiać z dziećmi, zaczęła mówić „nie”, przestała potakiwać dla świętego spokoju, przestała bać się wracać do pustego domu, poczucie wartości wzrosło z 1 do 8 w skali 10, zaczęła mówić o swoich uczuciach, przestała obarczać się winą, zaczęła czuć ciepło i obecność bliskości, zamiast pustki. Nawet jej dzieci powiedziały: „Mamo, stałaś się bardziej otwarta i uśmiechnięta”.

A ciało… odpowiada spokojem.

Człowiek zdrowieje wtedy, gdy ktoś go wreszcie naprawdę widzi.

Kobieta nie tylko odzyskała zdrowie jelit. Odzyskała siebie. Odzyskała głos. Odzyskała poczucie, że ma prawo czuć, mówić, prosić, być. A jej dalsza droga trwa. Łagodnie, spokojnie, po ludzku.

Zmiana nie była jednowymiarowa — dotknęła każdej sfery jej życia: fizycznej, emocjonalnej i relacyjnej. To jest właśnie piękno homeopatii, kiedy remedium trafia w rdzeń człowieka – w jego charakter, w jego wzruszenia, w to, co najgłębiej porusza.

Powyższe przypadki są przykładem szybko i skutecznie działającej terapii homeopatycznej. Zastosowane leki zostały dobrane indywidualnie do potrzeb pacjentów, co oznacza że u innych osób mogą okazać się nieskuteczne. Leków homeopatycznych nie zaleca się stosować na własną rękę. W razie potrzeby najlepiej skontaktować się z homeopatą.

Jelito grube – rak, biegunki, nietolerancje pokarmowe

Pozostałe wpisy:

Optometria

Menu

Czym się zajmuję?